Het principe van negatieve harmonisatie in het kort is dat elk akkoord, elke harmonie een 'reflectie' heeft, een tegenovergestelde binnen het tooncentrum, gebaseerd op het omkeren van elke noot rond de as van het tooncentrum.

​

Dit klinkt misschien wat ingewikkeld, daarom een voorbeeld, stap voor stap uitgelegd:

​

Neem de toonsoort C majeur. De 'as' bevindt zich tussen de C en de G. Dit zijn 8 halve toonafstanden, het centrum bevindt zich dus tussen E en Eb.

Wanneer we G7 als akkoord nemen en elke noot van dat akkoord omkeren over de as van C en G krijgen we de 'negatieve' versie van dit akkoord.

Dit ziet er zo uit:

​

​

​

 

 

 

 

De afstanden van het 1e akkoord (G7) tot E of Eb zijn:

G - E: 3 halve afstanden,

B - E: 7 halve afstanden,

D - E: 10 halve afstanden,

F - E: 13 halve afstanden.

​

Van G naar E waren 3 halve afstanden. Wanneer we 3 halve afstanden nemen vanaf Eb naar beneden, krijgen we C, enz.

​

Het 1e en 2e akkoord kunnen beiden logisch oplossen naar de tonica (C), alleen landt je als het ware vanaf de andere kant.

​